Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Κομμάτια ζωής...

Αλήθεια, γιατί άνοιξα το Gay Παρθεναγωγείο ?



Λοιπόν....

Πάντα ήμουν ένας πολύ χαρούμενος άνθρωπος....Το χαμόγελο μόνιμο στο πρόσωπο μου....Και πολύ δυνατός χαρακτήρας....Και ιδιαίτερα κοινωνικός πάντοτε...Πολλά πράγματα (αποτυχίες,ερωτικές απογοητεύσεις κλπ) δεν με άγγιζαν ποτέ και τόσο.....Αλλά τώρα έχω αλλάξει.....

Και σε αυτό έχει συμβάλλει ο θάνατος του πατέρα μου....Από τότε έχουν αλλάξει πολλά μέσα μου...Δεν αντέχω να μαλώνω...Δεν αντέχω πια την κακία γύρω μου...Δεν αντέχω να τρώγονται με τα ρούχα τους άτομα που έχουν όλα τα καλά του Θεού.....Δεν ελέγχω το πόσο να στεναχωρηθώ....Και μια απλή αντιπαράθεση είναι ικανή να μου τα ξυπνήσει όλα μέσα μου.....

Αλλά αυτό που δεν αντέχω είναι που όλο αυτό το περνάω μόνος μου...Κανείς δεν μπορεί να με στηρίξει...Τα λόγια παρηγοριάς δεν βοηθούν σε τίποτα....Ο καθένας προσπαθεί να μου δώσει συμβουλές , όπως "Είναι νωρίς ακόμα/Θα το ξεπεράσεις/Να συνεχίσεις τώρα πια τη ζωή σου" και κανείς δεν κάθεται αν με ακούσει!Όλοι το βλέπουν ως κάτι όχι ιδιαίτερης σημασίας....Όλοι κοιτάνε να αποδυναμώσουν το ό,τι συνέβη.......Η αλήθεια βέβαια είναι πως μερικά πράγματα αν δεν τα βιώσεις δεν μπορεις να καταλάβεις τον άλλο ούτε να του συμπαρασταθείς....

Ίσως φταίει και το ότι είναι σχετικά νωρίς....Στις 14 αυτού του μήνα κλείνουν 5 μήνες μπαμπά από τότε που έφυγες....5 μήνες.....5 μήνες που περνάω δύσκολα......5 μήνες που όλοι νομίζουν πως επειδή γελάω και βγαίνω έξω , ότι είμαι καλά...5 μήνες που προσπαθώ να στυλωθώ ψυχικά και να βρω ισορροπίες....5 μήνες που τους πέρασα μία στο νοσοκομείο , μία με ηρεμιστικά χάπια,μία με κλάμματα και μία με κατάθλιψη...

Σκέφτηκα ότι αφού δεν είχα τους "κατάλληλους" φίλους για να με στηρίξουν , θά'πρεπε να κάνω ένα ταξίδι....Και έκανα...Πήγα στην Αγγλία μία εβδομάδα.....Μόνος μου....Για 3 μέρες μετά ήμουν οκ , όμως δεν με έπιασε αρκετά η "επίδραση"...Πήγα στην Θεσσαλονίκη , στα Γιάννενα ,γύρισα τη μισή Κρήτη ,πήγα 4 μέρες στη Κοπενχάγη...Πήγα στο Μόναχο......Μόνος μου ...ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ !

Και όλα αυτά να έρχονται ξανά και ξανά σε λούπα....Η κατάθλιψη και τα χάπια, το κλάμμα και το "χάσιμο" της επόμενης μέρας....Και όλα αυτά μόνος μου....Μέσα σε όλες τις καθημερινές υποχρεώσεις....Και μέσα σε όλα αυτά να στηρίζω και τη μάνα....Και τα αδέρφια μου...Και όλα αυτά επειδή εγώ θεωρούμαι από όλους ο πιο δυνατός....Έτσι οι φίλοι μου αντί να έρθουν πιο κοντά , απομακρύνθηκαν....Γιατί πιστεύουν ότι δεν τους έχω ανάγκη....Και τους έδωσα να καταλάβουν πως δεν είμαι καλά και πως τους χρειαζόμουν...Αλλά προτίμησαν να απομακρυνθούν...

Αυτός είναι ένας λόγος που "εγκαινίασα" αυτό το blog...Για να περνάω τις ώρες μου με κάτι που θα με βοηθάει να ξεχνιέμαι....Γιατί ήθελα να αποκτήσω φίλους γκέυ...Έστω και από εδώ...Όλους εσάς που μπορώ να ¨συζητήσω¨ ό,τι με απασχολεί χωρίς να αντικαθιστώ το "αυτός" με το "αυτή" και το "ο πρώην" με το "η πρώην"......Ήθελα να ξεφύγω....Και από το θέατρο που παίζω ως "στρειτ" μπροστά σε όλους.....Γιατί αυτή την περίοδο και αυτό με βάραινε πολύ...

Και φίλος δεν είναι αυτός που τον παίρνεις τηλέφωνο και πάτε για ποτό..Γιατί αν είναι έτσι , η μισή Αθήνα φίλοι μου είναι....

Φίλος είναι αυτός που δεν θα ξεχάσει το πρόβλημά σου μετά από λίγο ούτε αυτός που θα το αποδυναμώσει επειδή δεν ξέρει ή δεν μπορεί να σε στηρίξει....

Βρίσκομαι σε αναζήτηση φίλων....

Και την ψυχικής μου ηρεμίας.....

Αχ ρε μπαμπά..Άτιμο πράγμα ο καρκίνος....Ήμουν ο μόνος που πίστεψα ότι θα το ξεπερνούσες....Αλλά δεν μου έκανες το χατήρι....

Πονάω μπαμπά......ΠΟΝΑΩ ....Όσο περνάει ο καιρός, όλο και πιο πολύ πονάω......


Υ.Γ.1.Mahler76...Εσύ με "ενέπνευσες" να το γράψω αυτό ...Επειδή είπαμε κάτι για φίλους στο προηγούμενο post...

Υ.Γ.2.Νόμιζα πως είναι πολύ νωρίς για αυτό το πόστ....Αλλά αυτό και άλλο ένα τα έχω στο μυαλό μου να τα δημοσιεύσω από την πρώτη μέρα που άνοιξα το blog...Τέσπα..δικό μου είθναι το blog  , ό,τι θέλω  postάρω ....

15 σχόλια:

  1. Δεν έχω έρθει στην θέση σου και δεν μπορώ να νιώσω αυτό που πραγματικά νιώθεις έστω στο ελάχιστο...Απλά ήθελα να σου αφήσω ένα comment να ξέρεις ότι εγώ σε "άκουσα" και σε κάθε σου ποστ "σε ακούω"!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καρδιά μου το μόνο που μπορώ είναι να σου στείλω μια διαδικτυακή αγκαλιά. 5 μήνες είναι πολλοί λίγοι για να ξεπεράσεις μια τέτοια απώλεια (αν ποτέ ξεπερνιέται πραγματικά). Όσο για τους ανθρώπους που λέγαμε στο προηγούμενο πόστ, αυτούς να ψάξεις να βρείς, αυτούς χρειαζόμαστε όλοι μας περισσότερο από όλα. Καλό σου ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Bill tin kalimera mou, exo xasei kai go ton patera mu apo karkino kai epodina, kai exei perasei polys xronooos, polys sxedon 20 xronia.
    Koita na deis , einai mia pligi pou de klinei apla kanei mia krousta epifaniaka kai syxna pykna tha ksinete apo mnimes kai gegonota.
    oti kai na su lene kaneis de mporei na rthi sti thesi sou, kaneis de mporei na nai mesa sou
    Varieme ta logia parigorias, ego as poume ekana 15 xronia na pao se kideia ospou i zoi edose to allo skampili, exasa to kolito mu "aderfo" xafnika kai eprepe na pao kai tote xananoikse afti i "vrisi me ta dakria" pou leo ego.
    Kapos etsi einai i zoi, keep smiling Billy.
    kai grafe oti thes\diko sou einai to blog
    ante pali rakos m ekanes kiriakatiko :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπιλάκο ξέρω πως είναι... Τον Γεννάρη έκλεισε 2 χρόνια ο μπαμπάς μου... και τον έχασα μέσα σε μια νύχτα.. έτσι ξαφνικά, από εγκεφαλικό... στα χέρια μου... Και το ΕΚΑΒ δεν ήταν πουθενά...
    Οι μέρες που ήρθαν ήταν δύσκολες... αλλά πάντα κάποιος πρέπει να φανεί δυνατός για τον άλλον... και εγώ πήρα αυτή τη θέση για τη μάνα μου... οπότε δεν έδειξα ποτέ και σε κανέναν πως αισθανόμουν... Ήμουν ο ήρεμος, ο δυνατός... αυτός που το ξεπέρασε (γίνεται;;;; μπαα...) Αυτός που δεν έκλαψε στην κηδεία... Αυτός που την αμέσως επόμενη βδομάδα βγήκε να διασκεδάσει... (δεν ξέρω, αλλά δεν μπορώ το έχουμε πένθος... η ζωή συνεχίζεται και σίγουρα εκείνος αν σε βλέπει από πάνω θέλει να είσαι χαρούμενος...), που δεν εκδηλώθηκε σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό του...
    Σίγουρα ο πόνος δεν σβήνει... ούτε η απώλεια, απλά λησμονιέται... μαλακώνει χρόνο με τον χρόνο...
    Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι κουράγιο... βρες άτομα που μπορείς να ανοιχτείς, είτε είναι ήδη φίλοι σου είτε καινούργιοι. Μην ντραπείς να ξεσπάσεις μπροστά τους.. βγάλε ότι έχεις από μέσα σου σου...
    Θα χαρώ αν θες να μιλήσουμε και στο msn...
    Μάκια πολλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λοιπον παλικαρι...
    Το οτι ο μπαμπας σου εφυγε δεν σημαινει οτι "πεθανε"
    Θα πεθανει αν σταματησεις να τον αγαπας και να τον σκεφτεσαι.
    Κοντα σου δεν ειμαι για να σε βοηθησω ουτε εγω ουτε κανενας αλλος.
    Αυτο εδω ομως το ρημαδι θα σου δωσει απειρους φιλους εμας ολους και θα σε στηριζουμε απο μακρια με τη σκεψη μας και τις διαδυκτιακες χαζαμαρες μας και την αγκαλια μας.
    Εσυ απλα γραφε και βγαλατα απο μεσα σου.
    Το οτι εμεινες μονος δεν ειναι απαραιτητα κακο να το ξερεις.
    Επισης το οτι οι "φιλοι" εφυγαν δεν σημαινει κατι απαραιτητα κακο.Υπαρχει το ενδεχομενο εσυ να εξεισεσαι σαν ανθρωπος και να αλλαζεις σε αλλες κατευθυνσεις,
    συγνωμη που σου μιλαω ψυχρα αλλα το κανω γιατι δεν θελω να σου πω αρχιδιες για να σε κανω να πιστεψεις προσκαιρα οτι ολα πανε καλα.
    Τωρα μπορει να μην πανε τοσο καλα.
    να ειναι απλα συμπαθητικα και σιγα σιγα θα γινουν εξαισια.
    Μπορει ο πουστης ο χρονος να μην εχει ντοντορα και να μην εχει κανει καν μεταπτυχιακο, να μην ειναι γιατρος..ουτε καν κομπογιαννιτης αλλα καποια στιγμη θα γειανουν οι πληγες σου!
    Να το θυμασαι θα γινει καλυτερα!
    Να προσεχεις και να γραφεις για οτι σε απασχολει!
    Τα φιλια μου απο την ημιχονισμενη Κατερινη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. θέλω αλλά δεν ξέρω τι να σου πω, απλά δηλώνω ένα παρών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν και δεν εχω βιώσει αυτό που βιώνεις, βρεθηκα προσφατα στην άλλη πλευρα, του φιλου. Πριν απο 2 χρονια η δολοφονια του πατερα της κολλητης μου την βρηκε(και με βρηκε), ανετοιμους και απροετοιμαστους. Δεν ηξερα πως να αντιδρασω και κυριως τι χαρακτηρα να κρατησω για το καλο της. Ετσι απλα σταθηκα διπλα της, χωρις κουβεντες παρηγοριας και λυτρωσης, συναισθανομενος μοναχα τον πονο και τον πανικο της. Την εβλεπα να καταρρεει αλλα ηξερα πως δεν μπορουσα να κανω σχεδον τιποτα περα απο το να της δινω ελπιδα για ζωη. Περνώντας ο καιρος και μεσα απο ειλικρινεις συζητησεις που καναμε οι δυο μας, εβλεπα πως σταδιακα συνειδητοποιουσε την κατασταση και αντιλαμβανοταν πως επρεπε να κανει μονη της το επομενο βημα. Ζητησε επαγγελματικη ψυχολογικη βοηθεια επιδιώκοντας να μην παρατησει τη ζωη αλλα να βρει μια διεξοδο. Τους τελευταιους μηνες ειμαι πλεον ευτυχης γιατι νομιζω πως εχει πια ανακτησει την πιστη στον εαυτό της.

    Σου ανεφερα με συντομια τα γεγονοτα για να αιτιολογησω την εξης αποψη. Πιστευω πως καθε ανθρωπος, περναει και βιωνει μονος του τα μεγαλα δυστηχηματα της ζωης του. Όσους φιλους και να εχεις, ο,τι και αν σου πουν, δεν μπορει να γιατρεψει απο μονο του την ψυχη σου, ισως να επισπευσει λιγο την αναρρωση. Μονο εσυ μπορεις να βοηθησεις τον εαυτο σου, οταν νιωσεις ετοιμος, και να ζητησεις αν το αισθανεσαι επαγγελματικη ψυχολογικη στηριξη.

    Συμπερασμα, αν σου λειπουν πραγματικοι φιλοι, βγες εξω και βρες τους. Όμως μη στεναχωριεσαι που δεν τους ειχες νωριτερα, δεν υπαρχει λογος να φορτωνεις με ακομα ενα βαρος τον εαυτο σου. Και που ξερεις, ισως εκει εξω, πετυχεις και κανεναν απο μας ;)

    Υ.Γ. : Δεν ηθελα να το αναρτησω ως ποστ αλλα δεν βρηκα πουθενα το email σου για να σου το στειλω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η αδύναμη πλευρά του προφέσορα; Μου αρέσει που βγάζεις και αυτή τη πλευρά. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή όχι, αλλά είμαι σίγουρος ότι για να το κάνεις σε βοηθάει.

    Η επένδυση στους φίλους είναι το μεγαλύτερο καλό που μπορούμε να κάνουμε. Το πιστεύω ακράδαντα! Σε αντίστοιχες φάσεις της ζωής μου (και υπήρξαν μία-δυο...όχι βέβαια με γονείς) ένιωσα μεγάλη ηρεμία που είχα ανθρώπους δίπλα μου να μου κρατήσουν το χέρι. Αυτό και μόνο έφτανε.

    Εμείς είμαστε διαδικτυακά εδώ ή και φυσικά αν το θελήσεις. Τι σκατά μαθητούδια είμαστε; Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. *Ethan reynolds

    Se eyxaristw mathiti mou pouy me akous...Kai ayto mou ftanei ....:)

    *Mahler76

    Me arese h agkaleia..Apodidei....Eyxaristw...Oso gia tous filous...Oidomen....

    *Aswte uie

    Esy isws me katalavaineis kapws perissotero...Eyxaristw gia ta logia sou....I'll try to keep smiling again...Se eyxaristw poly gia to sxolio sou...-rakos e?xmmm sorry then.. -,-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. *Katsiki

    Οι μέρες που ήρθαν ήταν δύσκολες... αλλά πάντα κάποιος πρέπει να φανεί δυνατός για τον άλλον... και εγώ πήρα αυτή τη θέση για τη μάνα μου... οπότε δεν έδειξα ποτέ και σε κανέναν πως αισθανόμουν... Ήμουν ο ήρεμος, ο δυνατός... αυτός που το ξεπέρασε (γίνεται;;;; μπαα...) Αυτός που δεν έκλαψε στην κηδεία... Αυτός που την αμέσως επόμενη βδομάδα βγήκε να διασκεδάσει... (δεν ξέρω, αλλά δεν μπορώ το έχουμε πένθος... η ζωή συνεχίζεται και σίγουρα εκείνος αν σε βλέπει από πάνω θέλει να είσαι χαρούμενος...), που δεν εκδηλώθηκε σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό του..."
    Ayto einai kommati kai ths dikis mou zwhs akrivws opws ta les....

    Se eyxaristw gia to sxolio sou kai gia thn prosfora sou na milisoume...I'll keep that in mind!

    *Agapimenh Theitsa

    Se eyxaristw gia ta logia sou...Kai sto xrono sthrizomai...
    Xairetismata sthn agapimenh katerini , pou exw paei2-3 fores kai me arese poly....:)

    *Scatterbrain
    Kai to parwn sou einai gia mena mia dhlwsh katanohshs..Se eyxaristw poly !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. *Ashmante

    Les na sas petyxw ekei eksw?Poly tha m'arese!:)
    Se eyxaristw gia to xrono sou kai to sxolio sou ...

    *Zero point

    Mathiti mou agapimene...Ayth h meria mou sigoura den eixe erthei pote sthn epifaneia prin apo ola ayta ta gegonota...Alla katalava pws yparxei kai ayth :POso gia tous filous.....Tha deiksei...
    Se eyxaristw para poly pou kai sy paristasai se ayto to post mesw tou sxoliou sou..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. All in all...

    Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ που αφιερώσατε χρόνο στο μάθημα και αφήσατε ένα σχόλιο..Ειλικρινά το θεωρώ ως μία βοήθεια/προσφορά/συμπαράσταση από φίλους...

    Δεν ξέρω αν πόσο συχνά θα με πιάνει κάποιο "ξέσπασμα" ( στο παρελθόν με είχαν πιάσει και χειρότερα αλλά δεν ήθελα να τα αναφέρω ακόμα σε post) όμως σας ευχαριστώ πολύ όλους...

    Συγγνώμη που άργησα να απαντήσω....

    Καλοί μου μαθητές ότε και αν σας δω από κοντά , θα σας πάω μία εκπαιδευτική εκδρομή - σας τη χρωστάω :)

    Εκ της διευθύνσεως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. αχ ναι βρε δασκαλε...να μας πας για σαμπανια....
    ουυυυυοοουυυυυχχχοουυυυοουυυυ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν έχω βρεθει σε τέτοια θέση, και δεν θα θελα. Αλλά ποιος θα 'θελε; Δεν είναι εύκολο να αποδείξεις την δύναμη της ψυχής σου...

    Δεν ξέρω τι πρέπει να πω, αυτά δεν είναι εύκολα, πάντως νιώθω μεγάλη τιμή που ήμουν ένας από τους ανθρώπους που το μοιράστηκες. Ότι χρειαστείς μη διστάσεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. *Theia
    Stis sampanies esena to myalo sou :P

    "Ντόνα έέλα !Θα κάνουμε σαμπάνιααα!!"

    Dinive

    Se eyxaristw poly vre divine...Kai egw eniwsa anakoufisi pou ta moirastika me kapoious , estw kai apo dw...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή