Έρωτας...

Απόψε μαθητές μου θα μάθουμε για τον αληθινό έρωτα, έτσι όπως τουλάχιστον τον έχω βιώσει εγώ....Όχι αυτό που σε πιάνει όταν βλέπεις ένα τεκνό και λες "Αχχχ μαρή κοίτα τι κουκλί , ΚΑΥΛΑ μου εσύ!!!!" και σκουντάμε ,καθόλου διακριτικά, την αδελφομάνα μας ή τον gay κολλητό από δίπλα μας ....

Απόψε θα μιλήσω , όχι για τα κλασσικά , τα οποία όλοι λίγο πολύ ξέρουμε πχ το ότι είναι φτερωτός θεός της αγάπης και είναι γιός της Νύχτας και του Ερέβους κλπ ...όοοοχι...

Έρωτας λοιπόν..Τί είναι ο έρωτας??Μήπως "Έρως ανίκατε μάχαν?"Ωωω ναι , κάπως έτσι για μένα.....

Για μένα έρωτας είναι το συναίσθημα που σε ξυπνάει από τη λήθη σου...Είναι η αίσθηση ότι υπάρχει και κάτι παραπάνω στην ζωή σου εκτός από αυτό που ήδη ζεις.....

Είναι η περίοδος που πλάθεις μόνος σου σενάρια έρωτα και πιθανόν αγάπης , συναντήσεων , πράξεων , ταξιδιών , καταστάσεων γλυκών και ρομαντικών , καταστάσεων πάθους και άγριου σεξ , στα οποία περιλαμβάνεται και ένα δεύτερο άτομο , ο ερωμένος σου...Πιάνεις τον εαυτό σου να κάνει όλα αυτά τα όνειρα με τα μάτια ανοιχτά , την ώρα που βλέπεις τηλεόραση και την ώρα που είσαι στο metro....Μερικές φορές αφήνεις να ξεφύγει και ένα “Ααχ...”από το ημιχάσκον στόμα σου ....Γενικά ζεις σε μία άλλη , πολύ καλύτερη και ανώτερη διάσταση....

Είναι η περίοδος που όλα τα βλέπεις πιο ρόδινα , όχι ψεύτικα , απλά λίγο (έως πολύ) πιο όμορφα και λίγο πιο ιδανικά για σένα....

Μπορεί να ερωτευτείς ανθρώπους που δεν μοιάζουν σε τίποτα μεταξύ τους , ούτε εξωτερικά αλλά ούτε και εσωτερικά.....

Όταν είσαι ερωτευμένος ξυπνάς το πρωί και νιώθεις ήδη πιο χαρούμενος...Τώρα δεν περιμένεις να πάνε όλα καλά στη δουλειά σου για να το νιώσεις....Ξυπνάς και το σώμα σου δεν σου φαίνεται όσο βαρύ συνήθιζες να το νιώθεις....Νιώθεις πως τα προβλήματά σου μπορεί να είναι ακόμη τεράστια τείχη μπρόστά σου , αλλά τώρα νιώθεις και τον έρωτα μέσα σου που το αντισταθμίζει , και λες ξανά "εγώ αυτά τα τείχη θα τα γκρεμίσω"...

Να σκέφτεσαι ότι ΤΩΡΑ  ζείς πραγματικά ... Ότι βρήκες κάτι να προσμένεις βρε παιδάκι μου ....Να σου δίνει κουράγιο και μία επιπλέον ώθηση να αναπνέεις και να κινείσαι !

Ξαφνικά (σχεδόν) όλα σου φαίνονται χαρούμενα!Λες και σε κατάλαβαν βρε παιδί μου ότι ερωτεύτηκες και σε πάνε primo - secondo από κοντά !

Ωωωω τι καλά που νιώθεις και τι ωραία και τι όμορφα που είναι (σχεδόν) όλα !

ΌΜΩΣ....(πάντα υπάρχει το "όμως" ρε μαλάκα , τί περίμενες...?!)

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις , ακούς μαθητή μου ?

Στην πρώτη περίπτωση , υπάρχει ανταπόκριση από τον "ερωμένο" σου και όλα παίρνουν σιγά σιγά το δρόμο τους , και τα συναισθήματα σου το ίδιο , και μάλιστα νιώθεις όλα τα παραπάνω επί 2 !!!

Χάου κουλ ιζ ντατ μάι γκότ?Χάου φάκιν λάβλι?Νάάάάάις , νάις ...

Στην δεύτερη περίπτωση όμως , που τείνει να γίνεται όλο και πιο συχνή και επικρατούσα για πολλούς, ο “ερωμένος” απλά δεν νιώθει το ίδιο !

Επομένως ο έρωτάς σου δεν βρίσκει [γαμημένη] ανταπόκριση !

Και τότε ξεκινούν όλα....Διαλύεσαι συναισθηματικά , ψυχικά , ενίοτε και σωματικά , πιστεύεις πως δεν θα ξαναερωτευτείς ποτέ , πως ποτέ δεν θα βρεθεί άλλος , αχ αυτός ήταν ο ένας , τί θα κάνεις τώρα?

Και μπορεί να κλάψεις και να απογοητευτείς σοβαρά ,γιατί σε ξύπνησαν απότομα από το αληθινό συναίσθημα που βίωσες , νιώθεις να σού’δωσαν ένα χαστούκι και να επανήλθες στην δική σου και των υπολοίπων την πραγματικότητα.....Και να πεις μέσα σου “Δηλαδή εγώ δεν άξιζα τον έρωτα του?Δεν αξίζω να μου δώσει την ευκαιρία να είμαστε μαζί?Δεν γίνεται να νιώσει το ίδιο με μένα?Τί έκανα (πάλι) λάθος?”

 Και σκέφτεσαι μέχρι πότε θα γίνεται αυτό , βιάζεσαι να προδικάσεις τις καταστάσεις μέχρι πότε δεν θα βρίσκεις σοβαρή ανταπόκριση , μέχρι πότε θα ξοδεύεσαι για τον καθένα , πότε επιτέλους θα νιώσεις την ικανοποίηση...

Και τότε κατηγορείς τον άλλον που σε έκανε να τον ερωτευτείς αλλά και τον εαυτό σου που “Πάλι το ίδιο έγινε!Ξανά βγήκα ο μαλάκας!Πάλι σε λάθος άτομο έπεσα!”....Βέβαια για το ποιος ήταν ο λάθος και ποιος ο σωστός εξαρτάται από την πλοκή και τη φύση της κάθε περίπτωσης , δεν υπάρχει πανάκεια για να λες ότι πάντα ο ένας είναι ο σωστός και ο άλλος ο λάθος.....

Και ξαφνικά όλα γίνονται όπως πριν....Ξυπνάς και γαμωσταυρίζεις “Άντε γαμήσου για ξυπνητήρι , στα δγιάλα , 7 η ώρα το πρωί, άντε πάλι να πάω να δω όλους αυτούς τους μαλάκες” κλπ......Το κρεβάτι σου φαίνεται τόσο γλυκό και το σώμα σου τόσο βαρύ για να το αφήσει.....

Περπατάς και ζεις με σκοπό πάντα ευφήμερο , για να πας στη δουλειά , για να πάς στο πανεπιστήμιο , για να πας σούπερ μάρκετ , για να κατεβείς στο περίπτερο να πάρεις τσιγάρα , για να στείλεις το sms , για να πάρεις τηλέφωνο τον αντιρόσωπο της άλλης εταιρίας , για να πας να κάνεις ραχιαίους και κοιλιακούς και να βάλεις τον διάδρομο σε κλίση να σφίξει ο κώλος και τα μπούτια,  για να πας να πληρώσεις την ΔΕΗ....Οι μέρες περνούν αδιάφορα.....

Ουσιαστικό νόημα η καθημερινότητά σου δεν έχει......Όλα σου φαίνονται “κάπως” χάλια , “κάπως” άσχημα , “κάπως” βαρετά , “κάπως” ανούσια και σου εντείνουν το “ανικανοποίητο” που νιώθεις βαθειά μέσα σου...

Αλλά , ρε μαθητή μου γατόνι , δεν πρέπει και στις δύο περιπτώσεις να λες στον εαυτό σου (και νοητά και στον άλλον) “ευχαριστώ” , που μπόρεσες για άλλη μια φορά να το βιώσεις αυτό το συναίσθημα ?Που έστω για λίγες μέρες έζησες λίγο καλύτερα?Που η πόλη άλλαξε χρώμα?

Πρέπει...Πρέπει......

Εσύ τι λες?Δεν πρέπει ?!