Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Προσωπικές φυλακές .

Φαντάσου μαθητή μου την ζωή να είναι το σπίτι σου…


Οι τοίχοι είναι τα όρια σου…Για να ζήσεις λοιπόν καλά στο σπίτι σου , για να νιώθεις την ικανοποίηση και την πληρότητα , είναι απαραίτητο να δέχεσαι στο σπίτι σου τους φίλους ,την οικογένεια ,τους εραστές σου και τους νέους σου φίλους…
Τι γίνεται όμως όταν εγκλωβίζεσαι σε μια κατάσταση δύσκολη? Πόσο μπορείς να ξεπεράσεις τα τείχη και την ηθική σου? Άλλοι από μας είμαστε εγκλωβισμένοι σε σχέσεις που μας πνίγουν , αλλά μας αγαπούν και αγαπάμε , άλλοι είμαστε εγκλωβισμένοι σε περίεργες οικογενειακές καταστάσεις ,αλλά το αίμα νερό δεν γίνεται , άλλοι νιώθουμε ότι η δουλειά μας μας πνίγει, όμως είναι το μόνο που ίσως μας εξασφαλίζει το νοίκι και την πληρωμή των λογαριασμών…

Άλλοι όμως είμαστε εγκλωβισμένοι σε καταστάσεις του μυαλού μας….Μπορεί όλα γύρω μας να είναι ξεκάθαρα όμως εμείς δεν μπορούμε απλά να πλανιόμαστε ελεύθεροι στους δρόμους της ζωής μας , γιατί οι εμπειρίες μας και τα βιώματά μας μας έχουν κάνει πιο δυσκίνητους και πιο επιφυλακτικούς…
Το θέμα λοιπόν είναι κατά πόσο μπορείς να αρνηθείς τις πληγές των καταστάσεων του παρελθόντος και να σπάσεις τα δεσμά σου….
Το θέμα είναι κατά πόσο επιτρέπεις στον εαυτό σου , κατά πόσο δύνασαι να απογυμνωθείς για να ξεφύγεις από την προσωπική σου φυλακή…

Και ας μην γελιόμαστε…..Όσο δυναμικοί και αν είμαστε ποτέ δεν μπορούμε να αλλάζουμε ξαφνικά τις ζωές μας …Λίγο η κοινωνία , λίγο το οικογενειακό περιβάλλον , λίγο οι οικονομικές μας δυσχέρειες , όλα αυτά συνθέτουν τους τοίχους της ζωής μας ….Και άντε και γκρεμίζεις έναν από τους τοίχους του σπιτιού σου…Είναι δεδομένο πως θα είσαι έπειτα εκτεθειμένος στις καιρικές συνθήκες και στον οποιοδήποτε θέλει να εισβάλει (με δόλο ή χωρίς) στο σπίτι σου…όμως αν στο σπίτι σου μένεις μαζί με φίλους , θα περάσεις καλύτερα γιατί θα σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις σου όλες τις δυσκολίες που θα προκύψουν και ίσως λειτουργήσουν πολλές φορές καλύτερα και από τους τοίχους του σπιτιού …Το ίδιο και στη ζωή σου …

Ακόμη θα πρέπει μαθητή μου πάντα να έχεις στο μυαλό σου ότι στο σπίτι σου ποτέ δεν θα γκρέμιζες τα θεμέλια…Ποτέ μην το κάνεις και στη ζωή σου λοιπόν , γιατί δεν θα είσαι πια εσύ , θα έχεις χάσει τον εαυτό σου , την ψυχή και την ηθική σου

3 σχόλια:

  1. Ενα τραγουδι για τις αλλαγες που περιγραφεις και για αλλες πιο δυσκολες..
    Τραγουδι ζωης για τον αναρτησασα

    http://www.youtube.com/watch?v=FodfkqfJrhQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ηρτες; Επέρασες ωραία; Εν μας είπες; Ή εν τούτο το αν επέρασες ωραία;
    Εγώ θα πω για διάφορους λόγους τον στίχο από ένα τραγούδι της Beyonce -θεά, θεά- "I'm not at home in my own home" με ότι και αν σημαίνει... Ναι, τα θεμέλια είναι εκείνα που κτυπάς έμμεσα ή άμεσα όταν αλλάζεις την πρόσοψη του σπιτιού σου ή όταν διαμορφώνεις τα δωμάτια. Όταν ρίχνεις τους τοίχους ελπίζω να τους ρίχνεις για να επεκτείνεις το συγκεκριμένο δωμάτιο, όλοι τα περνάμε αυτά, όλοι τα περάσαμε έστω από μια φορά!
    Όταν παθαίνουμε κάτι κακό νιώθουμε τους τοίχους να πλησιάζουν, κάτι παθαίνουμε έξτρα από αυτό που έχουμε... Κατ' εμέ νομίζω είναι το πόσο μπορείς να αποδεχθείς τις πληγές του παρελθόντος και να ανεβάσεις το επίπεδο σου πέρα από αυτές, γιατί και τα επίπεδα και τα όρια μας σαν τους τοίχους του σπιτιού είναι, ευμετάβλητοι!
    Πωπω πολλά πράγματα είπα. Καλή Εβδομάδα δάσκαλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ασήμαντε

    Ευχαριστώ πολύ Ασήμαντε...Και για την αφιέρωση..

    Ithaki-man

    Ναι ήρθα και πέρασα και πολύ καλά στο νησί....Καλή εβδομάδα και σε σένα !:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή