Κλείσε την πόρτα και θα φωνάξω “ΕΠΟΜΕΝΟΣ !” .

(Στο background παίζει "Devil Wouldn't recognize you - Madonna")

Πάτα να το ακούς και να διαβάζεις !

Λίγο πολύ έτσι είμαστε όταν κάτι τελειώνει.Ίσως και πριν καν αρχίσει .

Αργά ή γρήγορα θα εξυπηρετήσουμε έναν άλλον και θα μας εξυπηρετήσει και αυτός.

Στο κρεβάτι το δικό μας , στο κρεβάτι του άλλου , στο καπό του αυτοκινήτου του , στο ασανσέρ της πολυκατοικίας , στο στενάκι που δεν έχει πολλά φώτα , στον πάγκο της κουζίνας , στο πάρκο στο Γκάζι γύρω στις 6 το πρωί , στις πίσω θέσεις του κινηματογράφου , στις τουαλέτες του bar .

Εκεί θα αφήνεις τα κομμάτια σου.Εκεί θα ξοδεύεσαι όπως έχω ξαναπεί.

Καλύτερο είναι να έχεις κάτι σταθερό , ή να γυρνάς από σώμα σε σώμα ?

Να ανακαλύπτεις ολοκληρωτικά ή να περιηγείσαι πολλά διαφορετικά "εδάφη" σαν τουρίστας ?

Μήπως τελικά δεν χρειάζεται να διαλέξεις ?Ή μήπως πρέπει ?Και ποιος καθορίζει το "πρέπει"?

Να καυλώνεις με κάποιον καινούριο ή να ανάβεις με το γνώριμο?

Είτε άντρας είσαι είτε γυναίκα , είτε gay είτε str8 είτε λεσβία .

Να πίνεις τον ίδιο καφέ , στο ίδιο backround,με τις ίδιες ερωτήσεις , τις ίδιες (σχεδόν) απαντήσεις και την ίδια κατάληξη ?

Να κάνεις συλλογή από φωτογραφίες γυμνών κορμιών και να ηδονίζεσαι , να κάνεις 10 λεπτες συζητήσεις στο chat και να κλέινεις ραντεβού ,να λες “και με αυτό έχω παρθεί” , να κάνεις τα παντα για να μην δευσμευτείς , να δίνεις λογαριασμό μόνο στον εαυτό σου , να πέφτεις το βράδυ στο κρεβάτι σου μόνος , να βλέπεις τηλεόραση παρέα με ένα τσιγάρο αντί για μία αγκαλειά.

Να μην χρειάζεται να απολογηθείς γιατί απόψε γούσταρες να κάνεις σεξ με κάποιον που σου γυάλισε , να δοκιμάζεις άλλους ανθρώπους , να ζεις “ελεύθερος” , να κάνεις κάθε βράδυ ένα παιχνίδι...Να είσαι κύριος του εαυτού σου και να παίρνεις από τον καθένα ό,τι καλύτερο μπορεί να σου προσφέρει.Πνεύμα , χιούμορ , κοιλιακούς , σώμα για ξεκαύλωμα .

Αγοράζεις τέλεια παπούτσια..Ακριβώς όπως τα θες ..Τα ξεζουμίζεις πάνω στα πόδια σου , φθείρονται , αλλά πάντα κοιτάς τις βιτρίνες να βρεις τα επόμενα που θα πάρεις.Κάποια μέρα βάζεις τα παλιά πίσω πίσω στην ντουλάπα “just in case”.

Αλλά σε ένα ζευγάρι παπούτσια δεν επενδύεις συναισθηματικά όπως σε έναν άνθρωπο.

Και θα περνά ο καιρός ....Και θα χεις να θυμάσαι μόνο αριθμούς.

10 γκόμενοι εκείνο το καλοκαίρι , 22 εκατοστά καυλί , 3 φορές τελειώσαμε .....

Και το πάθος ?Σε μία σχέση μετά από κάποιο διάστημα χάνεται...Ο έρωτας φεύγει και μένει η συνήθεια.

Εγώ την συνήθεια την βλέπω ως κακό για μία σχέση είτε φιλική είτε ερωτική.Η συνήθεια συνεπάγεται φθορά. 

Τι μπορεί να σταματήσει την φθορά ?

Ένα ταξίδι ?Μήπως καινούρια εσώρουχα?Χειροπέδες ?Μήπως η ανάλυση και η συζήτηση ?Τί λες για ένα κέρατο μία στο τόσο ?Μήπως το να θυμηθείς τί ένιωθες στην αρχή μπας και σου έρθει ξανά η ίδια όρεξη και το ίδιο συναίσθημα ?Πόσο πίσω θα κάνεις ?Πόσο ίσως δεχτείς να προχωρήσετε μαζί?

Πάντως σίγουρο είναι πως είτε διαλέξεις το παρσέ είτε κάτι μακροχρόνιο , ο δρόμος είναι δύσκολος.Διαφορετικά μονοπάτια με διαφορετική φύση δυσκολιών και φθοράς.

Και ποιος είπε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εύκολη υπόθεση?

Τελικά ο άνθρωπος είναι μονογαμικό ον ?

Ή έτσι μας υποβάλλει το υποσυνείδητο για να μην μείνουμε μόνοι?

Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν όποιον μας διατεθεί.... Θα περνάμε καλά και θα γουστάρουμε .

Και θα κλείνει κάθε φορά μία πόρτα και εγώ θα φωνάζω :

“ΕΠΟΜΕΝΟΣ !”